Van mij voor mama

 Deze keer ben ik voor iets volledig nieuw gegaan!

Mama naait al een hele tijd en maakt heel veel voor mij, mijn broer, voor haar en af en toe voor papa, maar nooit naait er eens iemand iets voor haar.

Daar wou ik nu eens verandering in brengen 😁.

In juni stonden mama en ik in de nieuwe editie van LMV en daarom kregen we een goodiebag. Daar zaten 2 stofjes bij en een patroon van de Genova jurk. Meteen wist ik dat ik eens iets voor haar zou naaien.

Gisteren was ik vrij van alles en vroeg ik aan mama of ik voor haar het kleedje mocht maken. Oeps, mama had er eigenlijk geen tijd voor. Ze had al afgesproken dat ze achter haar patroontjes zou gaan in de voormiddag, ze moest ook achter stofjes en moest naar de winkel 😅.

Oh nee dacht ik meteen. Mama stelde voor om me te helpen met het patroontje en voor het knippen, daar had ze wel nog tijd voor. Want ja, voor de eerste keer zou ik met crèpe stof werken en crèpe stof knipt niet gemakkelijk.

Samen met mama heb ik haar eerst gemeten, omdat het zo een los kleedje is gingen we voor maatje 36. Patroon overtekenen ging vlotjes maar dan de stof... Ik legde de patroontjes op de stof en zag meteen dat mijn stof niet recht liep. Daar moest mama me dus even mee helpen! Normaal leg ik altijd gewichtjes op mijn stofjes als ik begin te knippen maar bij deze stof was dat niet genoeg. Ik heb al de speldjes uit het doosje gebruikt zodat de stof niet meer zou verschuiven 😅😂. Ik vroeg dan toch even aan mama of ze de stof zelf wou knippen, want als ik fout zit krijgt het kleedje een rare vorm.

Gelukkig was Lars thuis, zodat er wel eens een foto van mij kon getrokken worden 😎.

Ze wist me meteen te vertellen dat ze geen koordje in haar kleedje zou willen, voor haar iets te klassiek zei ze. Mama houdt meer van sportief! Ze wilt dat de taille geaccentueerd wordt met een rekker. En gelukkig heeft ze een grote voorraad aan rekkers en zat het ideale er tussen.

Ondertussen was het al tijd en mama moest vertrekken 😕. Ze stelde me gerust, ze zei me dat het kleedje ineen steken even gemakkelijk is als een sweater of t-shirt maken 😅. En tegen dat ik aan het moeilijkst zou komen zou ze al terug zijn. Ze zei wel dat ik niet alles ineen mocht steken met de overlock. Eerst alle stofjes locken en dan alles aan elkaar naaien met de naaimachine. 

Met een ei in mijn gat begon ik er aan. Als alles gelockt was begon ik de panden aan elkaar te naaien en inderdaad mama had gelijk, het is een beetje hetzelfde als een sweater. Toch is er een verschil, de stof verschuift heel gemakkelijk en ik moest dus heel voorzichtig naaien. Het rokje heb ik ook volledig alleen eraan kunnen naaien. En daar was mama dan eindelijk terug!

Mama mocht meteen haar kleedje passen en oh nee!!! We riepen Lars erbij want mama leek wel een Boma 😂😂😂, het kleedje kwam tot aan haar knieën, echt waar, het was een raar zicht. Toch had ze er nog vertrouwen in, er moest gewoon nog eens 10cm van de stof af. Op het patroon zelf hadden we het al eens 3cm ingekort, maar kom, niet erg beter te lang want dat kan je nog aanpassen achteraf. Te kort had pas een ramp geweest. 

Ok, mama hielp me met de rekker, deze heb ik moeten bevestigen met een zigzag steek, zowel bovenaan als onderaan. Weer even passen en jaaaaaa, het ziet er al super uit!!! Het hals-belegje ging ook vlotjes om er aan te zetten. Wat ik gewoon even niet begreep is hoe krijg je de hals plat, want dat was nu niet het geval. Mama heeft deze dan even plat gestreken en dan mocht ik doorstikken. 

De mouwen vond ik eigenlijk het moeilijkst, ik had alles 1cm omgeplooid, maar onderaan deed het iets raars onder de oksel, mama heeft me daar even moeten helpen. Doorstikken mocht ik dan weer zelf doen. 

En dan mocht mama het kleedje weer passen en waaaaaw, het staat haar prachtig 😍!

Eigenlijk was het een groot risico om voor mama een kleedje te maken, mama heeft maar 1 kleedje en voor de rest een beetje rokken, 2 shorten en heeeeeeel veeeeeel broeken 😅. Ik wist dus niet of ze het kleedje wel mooi zou vinden en zijzelf had er ook haar twijfels over. Maar toch, ik wou eens iets anders maken dan shorten, sweaters of t-shirts. En ze is dan ook een hele moeilijke persoon, kleren die niet perfect vallen of niet mooi afgewerkt zijn laat ze gewoon in haar kast hangen en komen er nooit meer uit. 

En uiteindelijk een groot succes!!! Ze zag zichzelf in de spiegel en werd helemaal verliefd op haar kleedje. Ze is heel fier op wat ik gemaakt heb voor haar en hopelijk gaat ze haar kleedje veel dragen!

Zelf ben ik best blij, volledig alleen kon ik het kleedje niet maken, toch heb ik weinig hulp gekregen, het grootste deel van de dag was ze niet thuis. Enkel wat nieuw was was moeilijk, alé of had ik toch wat hulp nodig.

Ik vind dan ook mijn eerste kleedje goed gelukt 😎.

Wat vinden jullie? Zou ik voor mama nog kleedjes mogen maken 😅?